Pisząc prace magisterskie, dyplomowe, projekty w postaci artykułów naukowych, należy podać spis źródeł bibliograficznych, tj. literaturę przedmiotu. Jest to bibliografia załącznikowa. Rejestruje ona dokumenty cytowane lub wykorzystywane przez autora pracy lub dokumenty tylko związane z tematem dzieła; zamieszcza się ją zwykle na końcu pracy. Powinna być uszeregowana alfabetycznie według haseł autorskich lub w przypadku ich braku – według haseł tytułowych. Elementy opisu bibliograficznego podaje się według określonej kolejności. Dopuszczalna jest różnorodna interpunkcja, ale należy stosować jednolity system znaków i jednolite wyróżnienia graficzne we wszystkich przypisach stosowanych w pisanej pracy. Spis bibliograficzny należy również ponumerować.
Do opracowania pisemnej części pracy stosuje się również przypisy bibliograficzne. Umieszczane są w obrębie tekstu głównego dokumentu. Służą one identyfikacji publikacji, z której przejęto materiał przytoczony w tekście lub do której autor odsyła czytelnika. Gdy chcemy zamienić opis bibliograficzny na przypis, podajemy nie ogólną liczbę stron czy kart w przytaczanym dokumencie, lecz stronę, na której znajdowała się informacja.
Zasady sporządzania przypisów bibliograficznych ustala norma PN-ISO 690:2012. Informacja i dokumentacja. Wytyczne opracowania przypisów bibliograficznych i powołań na zasoby informacji. Poniżej przedstawimy przykłady standardowych opisów bibliograficznych dla różnych rodzajów dokumentów.
